"Nuk
dihet edhe me sa të vdekur do ta paguajmë këtë betejë, derisa të vijë
mirëkuptimi dhe paqja. Nuk dimë me sa të ligështuar, të coptuar shpirtërisht,
të plagosur për vdekje, të dalë mendsh. Kush mund ta dijë? Edhe në e dittë, sa
bindshëm mund ta shpjegojë, që kjo e gjitha të jetë e pranueshme, për njeriun e
kam fjalën. Se mund të jetë e pranueshme, madje mëse e natyrshme, por jo për
njeriun. Vallë, s’kishte një mënyrë tjetër për t’u plakur?! Nuk u gjet diçka
tjetër, ose krejt tjetër, që të harxhonte këtë kohë e të plakeshim si qëmoti,
pas shumë punësh, dhembjesh njerëzore, hallesh e ëndrrash?!"